Siyaset Forum

[Ukbâ]

Arkadaşları ve bizleri mazur görün , o kadar kaypak siyasi yönler varki eğilipte bu güzel çalışmaya eşlik edemedik.

Siz farklı bu güzel yönünüz ile zaten bizlere menbadan taşıyorsunuz , mevlam razı olsun gönlünüze sağlık.

[EpiVaTeS]

Feride Nickli Üyeden Alıntı

Yok küsmesin küsmesin: )

Boyuna ilgi mi bekliyor: D Ama olmaz ki Nun, sen bu başlığı çok şımartmışın o zaman: D

Toprağıma o kadar dedim...
bak şımartma bunu yarın bigün tepene çıkar görürsün dedim...
olsun abisi şımarsın dedi al işte...

[Feride]

Noktaların Efendisi Nickli Üyeden Alıntı

Toprağıma o kadar dedim...
bak şımartma bunu yarın bigün tepene çıkar görürsün dedim...
olsun abisi şımarsın dedi al işte...

: ))))) Evet anlıyorum: D

[Cihan_ŞümuL]

Cennet: kaybettiği

Havva: bulamadığı

Yıllarca Adem Havva’yı aradı.

Hiç pişman olmadı, hiç şikayet etmedi.

Kalbi hiç kaymadı, güveni hiç sarsılmadı.

Yoruldu ama yolundan dönmedi.

~ ~ ~

Bütün yorgunlukları arkasında bırakmış,

aşılmaz zannedileni aşmakla onanmış

Bir kere değil çok kere, bir şeyle değil çok şeyle sınanmış

Bir dünya yolculuğu geçmişti üzerinden Adem’in.

Ama belli ki cennet bir kere yitirilse bile kazanılabilir bir şeydi.

Baştan ayağı dikkat kesildi Adem ve Havva’yı bekledi.

Belliydi Havva’nın geleceği, gelmeyecek olan böyle beklenmezdi.

Bir rayiha gibi içine düşen umutla Adem:

“bekliyorum öyleyse gelecek” dedi.

Bu kadar çok çağırdığı için.

Bir devri kapadığını, bir devri açtığını fark etti.

Ân geldi;

Adem, Havva ile iki dünyanın birleştiği yerde bir araya geldi.

Gelen Havva değil, yitirilmiş cennetti..

[Cihan_ŞümuL]

Cennetten çıkınca yanlarına çok şey alamadılar. Adem tüm kelimelerini aldı, tüm bilgeliğini; Havva'yı tekrar tekrar anlatabilmek için... Havva, annelik duygusunu aldı. Aşkın yüküyse o kadar ağırdı ki taşıyamadılar, bölüştüler.

Çok sert bir düşüş yaşadılar. Adem, tüm kelimelerini kaybetti. Bilgelini, kendini Havva'da izlediğinde tekrar bilecekti. Havva ise annelik duygusunu hafif de olsa yitirdi. O da Kabil ile Habil'e sahip olduğunda tekrar bilecekti. Aşksa, birbirlerini görene kadar gizliydi. İkisi birden tekrar buluşunca öğrenilecekti.

Gizli bir anlaşma gibi düzüldü defter, Kabil ile Ayartıcı arasında. Duyduğu sesleri değil, duyması gerekenleri söylüyordu kulağına. Yasak meyveyi yerken yanlarında olsaydı Kabil, O da bilecekti bu sesi. Değildi.

Mazlum bir kardeş değildi yitirilen, tüm insanlıktı.

[Cihan_ŞümuL]

Adem bu kez Havva'ya seslendi.

Dedi: Ey ismimin bütün harfleri, ey benim benliğim, benliğimin sen'i.
içimde tecelli bulan latif esmasınca, her anımın şimdisi. Her gecikmişliğimin telafisi.
Artır kelimelerimi. Göster yüzünü, cennetlik et beni.
Dünyanın son gününe kadar yaşasam, bambaşka bir gözle görmüşlüğüm, görülmüşlüğüm.
Çünkü cennette gördüğüm, görüldüğüm.
Gençliğini gördüğüm, gençliğine görüldüğüm.
Bir esenlik bahçesinde zorlamışlığım, zorlanmışlığım. Sınadığım, sınandığım.
Sınavım. Kaybım. Kaybımda kazancım.
Yani kârım, kârgâhım. Nihayetinde kararım, karargâhım.
Bu nedenle yeri hiç kimseyle dolmayacak olan ve yerimi doldurmayacak olanım.
Etin etimden, kemiğin kemiğimden. Ay ışığında oku harflerimi, ay ışığında yaz nameni. Senden önce öleyim ki ölümden korkma. Benden evvel öl ki ölümden korkmayayım.
Öyleyse dirimim gibi ölümümde de arkadaşım.
Ey benim yaradılışım, yolunu kaybetmiş yol arkadaşım.
Kimin bağrındaki kemikten yaratılmışsan ona gel. Eksik parçamı arar gibi seni arıyorum ben. Sen de beni ara. Boşluğunu doldur, eksiğini tamamla.

Dünya dediğin bir kaza ertesi.
Aç kapılarını.
Elinle koymuş gibi bıraktığın yerde bul beni.
Gel neredeysen.
Cennet olsun yeniden...