Siyaset Forum

Tevhit çerçevesine giren insanın hayatının imrenilecek bir değişikliğe uğraması gerekir. Bunu elde etmiş olan
insanın kin, nefret, haset ve gösteriş putlarından kurtulması gerekir. Kendini beğenen, kibir gösteren,
haset duyan, iki yüzlü, sözünde durmayan insan bu kötü huylarından kurtulmaya
çaba harcamadığı sürece, bu putları besledikçe gerçek bir tevhit
çizgisinde olduğu söz konusu olamaz...
(Ali Öner)

Soruları kadar büyüktür insan… Büyük sorular demek engin cevapların duası, talebi demektir.
Neyin duasındaysanız, nelerin talibiyseniz onlarla muhatap olur, o türlü cevaplara nail
olursunuz. [...] Hatta zannımca her şey bir sorudur, varolan her şey bir soruyu
önümüze kondurur: [herşey] hep aynı soruyu kıyılarımıza vurur:
Men rabbuke? (Rabbin kim?)...
(Yusuf Özkan Özburun)

Allah’ım [...] sonu gelmez bir dünyada yaşadığım zannına kapılmama izin verme lütfen. İçinde
uyuyan mutluluğu uyandıramayanlar adına, dışarıdan bir elin gelip de kendilerini ayağa
kaldırmasını bekleyen bu sonsuz uykudakiler adına, uyandır ki beni uyandırayım
uyuyanları, bu mutluluğu çok görme Allah’ım. Sen ki bana tüm yarattıklarını
sevme gibi bir nimeti bahşetmişsin…
(Selim Gündüzalp)

Göğün katında, anlam dairelerinin bulunduğu katmanda, isimlerin oluşmadan önceki hallerin yoğrulmasında
bir “rahim” görevi görür nokta. Aynı zamanda âdemoğlunun isim koyabileceği, bir olgu olarak
zihninde tutup düşünme eylemine; düşünsel zemine inilmesine vesile olan,
tevekkülü içinde barındıran bir sessizliktir...
(Yunus Emre Tozal)

İnsan hayatı boyunca bir tamamlanmamışlık, bir eksiklik duygusu ile boğuşur durur... Bu yüzden
hayranlıkla başlar aşk. İnsanın kendi eksikliğini idrakı, ve karşısındaki insanın kabiliyetinin
yüksekliği nisbetinde serpilir, hayranlık aşka, gözlem hayrete inkılab eder. Hayret
makamında aşık, kendi varlığını unutur, tüm dünyası maşuku olur...
(Mona İslam)

Sahiden, kendi kendinizle konuştunuz mu hiç? [...] Dinlediniz mi içinizi, ne diyor? [...] Geçirdiniz mi
bütün bir ömrü, muhasebenin hassas imbiğinden? Süzdünüz mü hayatınızın üsaresini
kışırından? Sonra elediniz mi kof edebiyatı, içli sözlerinizden? Tutabildiniz mi
ihlasın şefaat elini, amellerin mahşerinde? Nasıl, ümit var mı? Bulabiliyor
musunuz amel defterinizde cenneti gösteren bir işaret?..
(Musa Hop)

Şimdi düşündüm de dalından koparken seni nasıl bir andır o. Bazen bakarsın yaprakları dökülmüş bir ağaç
ama bazıları ısrarla kalmak ister orada. Orada kalanlarda bu sefer dalında kurur. Ağaca yaprak
olmak sana şeref, Ona kul olmak da bana şeref. Sen ayrılırsında dalından ben
nasıl ayrılırım Rabbimden. Ben Onsuzluğu taşıyamam ki...
(Handan Sır)