|
![]() |
#1 |
![]() Dünya ilişkilerindeki aşk, araştırmakla ilerler.
Çok yakında bir menzil vardır. Her şey orada ne bulacağına bağlıdır. Kişiye ya yol verirler sahasına varsın ya da ipini bir taşa bağlarlar, önüne inci boncuk koyarlar. Oraya varıncaya dek en onarılmazı; Kalbin ucu, hesap yapmaya başlamışsadır. O zaman mutluluklar bir baş ağrısı gibi gelir ev yıkılması gibi de çeker gider. Kalbin çıkarları yücelerden olur. Cahit Zarifoğlu
![]() |
|
![]() |
![]() |
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
![]() |
#2 |
![]() Kendimle bir dönemeçte koşan iki çocuğun çarpıştığı gibi karşılaşmışım da
hangisinin ben olduğuna karar veremediğim o çok kısa zamanın habire tekrarlanmasından perişan çarçabut gibi ağzım, yorgunum. Biraz da. Bilmediğim bir şey sarıyor beni. İçimden başka bir insan çıkıyor. Bana yayılıyor. Düşünüyorum ve hayatımı yaşıyorum... Cahit Zarifoğlu |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#3 |
![]() Cahit Zarifoğlu'nun Son Şiiri / Ocak 1987
Ölüm başucumda Bir melek elini uzatıyor bana Yapayalnız Bir yolculuk Ruhların beklediği bir yer var Orda Bir sığır gözü gibi bakıyor bana Ölüm Neden örtülerin altındasın, hadi çık Görün bana Zaman yol alıyor O saat, ah o saat Kimbilir nerede konaklar Şatom kararıyor, ay ışığında mezar Lâmbayı yak anne, üşüdü parmaklarım Gidiyoruz azar azar. |
|
![]() |
![]() |
![]() |
Etiketler... Lütfen konu içeriği ile ilgili kelimeler ekliyelim |
cahit, zarifoğlu, şiirleri |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|