Bana gözlerini gönderme mektuplarında can,

Mavilere alışık değilim ben.

Yıllar var ki siyah bir yalnızlık büyür şiirlerimde.

Her şeyim karadır benim, kaderim gibi.

Kaç mevsim ki, zifir bir gece uzar gider;

Hiç sabah olmaz gözlerimde...



Bana gülüşlerini gönderme mektuplarında can,

Yıllar var ki, bu kalem sevinçleri hiç yazmadı.

Gamzelerini anlatamam kırık dökük mısralarımda,

Dertle bütünledim ben kendimi söylemiştim.

Ne zaman gülmeye kalksam biraz buruksu,

Tebessümler en ufak olur dudaklarımda...



Bana sevilerini gönderme mektuplarında can ,

Sevmeyi unutmuşum kaç zamandır beceremem.

Bir sevda yorgunuyum ben ezik şarkılarda,

Işıl Işıl caddelerde gece yarısıyım.

Ne zaman mavilere sarsam kendimi kırık bir hevesle,

Geç kalmışlığım çıkar hep karşıma...



Bana gözlerini gönderme mektuplarında can,

Göndereceksen bari saçlarını gönder.

Siyahlara aşinayım ,yıllardır, söylemiştim.

Her şeyim karadır,benim ,gözlerim gibi

Siyahlardan bir dünya kurmuşum kendime

Çiçeklerim siyahtır, siyahtır şiirlerim...


NİHAL ATSIZ