Ben bu kitabın okunmasını tavsiye etmiyorum bunun yerine Ehli Sünnet Akaidi - Mehmet Zahit Kotku Hz. okumanızı şiddetle tavsiye ederim Ehli sünnetin dışındaki kitaplar insanı uçuruma Sürükler Allah muhafaza..!

Alıntı:

eror Nickli Üyeden Alıntı Ben bu kitabın okunmasını tavsiye etmiyorum bunun yerine Ehli Sünnet Akaidi - Mehmet Zahit Kotku Hz. okumanızı şiddetle tavsiye ederim Ehli sünnetin dışındaki kitaplar insanı uçuruma Sürükler Allah muhafaza..!

Yalçın hocamız yorumlarını aktarmış lakin bende bir kaç hususa temas etmek isterim..

Evvelen tavsiye ettiğiniz kitap için teşekkür ederiz lakin bu başlığı okunan kitap hakkındaki yorumlar için ayırmıştık. Kitap tavsiyeleri için bu başlığı
kullanmanızı rica ediyoruz
Saniyen, okumamamız gerektiğini beyan ettiğiniz kitap hakkında bizim de fikir sahibi olabilmemiz için önce "okumamız" gerekiyor. Biz kalıplar üzerine düşünmek yerine hakikati aramaya talibiz. Eğer bizimle yürümek isterseniz buyrun kitabı beraberce okuyalım ve eleştireleri okuduktan sonra yine "kitaptan istifade etmek" amacıyla dile getirelim.

Salisen, kitabın ehl-i sünnet harici olduğunu beyan etmişsiniz, bunu neye dayandırdığınız, bu intibaın hangi satırları okumanız sonucunda uyandığını yazarsanız yorumunuz anlam kazanacaktır ve bizim içinde bir fikri mütalaa imkanı doğacaktır.

Rabian, lütfen bir kitabı değerlendirirken sarfettiğiniz cümlelerin o kitabın yazarını töhmet altında bırakacak ifadelerden hali olmasına dikkat ediniz. Unutmayın ki alimlerimiz bizim hazinelerimizdir ve onları kaybettikten sonra vaveylamız hiçbirşeyi geri getirmeyecektir.

Hamisen, uçuruma düşecek insanları kurtarmanın en güzel yolu daha güzelini onlara sunmakla mümkündür. Biz aramakla bulabileceğimizi, bulamasak da o yolda ilerlememiz gerektiğini düşünüyoruz ve balı elde etmenin yolunun her "çiçek"ten öz almak olduğunu biliyoruz. Peki böyle düşünen kullarının ayaklarını Rabbim neden kaydırsın ki?

Buyrun kitabı beraber okuyalım ve bir asla dayanarak yorumlarımızı ifade edelim. Bekleriz...

Sükûtun Çığlıkları!...

Kitap içerisinde altını çizdiğim birkaç nölümü yazmakla başlıyıcam. Yorumumuda fazla uzatmıyıcam. Sn. M. Fethullah Gülen her bölüme, kitaba yansıttığı her kelimeye samimi düşüncelerini aktarmış. Yalnız empati kurmak gerek biraz.

İlim ve araştırma aşkı:
Bizler uzak geçmişimiz itibarıyla oldukça parla, şimdilerde ise zavallılardan zavallı birer zamanzede olmamıza karşılık; onlar o kapkaranlık mazilerinden intikam alıyormuşcasına, ellerinde ilim meşalesi fersah fersah önümüzdeler ve insani değerlerde olmasada ilim ve araştırmadaki faikiyetleriyle bize karşı caka yapmaktalar. (Ne yazık ki hala neler kaybettiğimizin farkında değiliz, farkındayız ama değiliz… Kaybettiklerimizi kazanmak için hiç bir şey yapmıyoruz. Birilerinin bizim yerimize yapmasını bekliyoruz. Beklediğimiz süre içindede kaybetmeye devam ediyoruz.)

Şafaklar üst üsteydi:
Ne soy ağacına saygı kalmıştı ne de onun meyvelerine itibar; ağacın köküne baltalar inip kalkıyor ve bin senelik mirasımız ecdada inat çöplüğe atılıyordu. Münafıklık en mergup bir (Uygun görlmeyen kelime. Yönetimle irtibata geçiniz)(Uygun görlmeyen kelime. Yönetimle irtibata geçiniz)(Uygun görlmeyen kelime. Yönetimle irtibata geçiniz)(Uygun görlmeyen kelime. Yönetimle irtibata geçiniz) halini almış ve her taraf nifakla inliyordu. Aldatma maharet sayılıyor; takiyye, profesyonel takiyyeciler elinde Müslümanları karalama adına altın çağını yaşıyordu.

Gafletle Geçen Yıllar:
Uyur –gezer gibidir gafil; yürür, fakat yürüdüğünün farkında değildir.Birşeyler yapar ama ne yaptığını tam kestiremez. Hedefsizdir, çok defa abesle iştigal eder; ederde hep yürüdüğü yollara ve içinde yaşadığı zamana yenik düşer….

…. Gafiller nimete nimet demez, ihsanı ihsan bilmez, ikaza kulak vermez;bela ve musibetlere gelince , azıcık inançları varsa onuda kadere verir ve taktiri taşa tutarlar…. (Gafil, gafil olduğunun farkına varır bir + kazandığını düşünür. Gafil olduğunu bilir ama gafletten uyanamaz, sadece içinde bulunduğu ruh halinin ismini benimser, bilir. gaflet içinde hezimete uğramaya ve uğratmaya devam eder…)

Şefkat:
Şefkatte öyle bir güç vardır ki, onunla en katı kalbler yumuşar,en mütemerrit ruhlar dize gelir ve en korkunç düşmanlıklar bile onun karşısında “pes” eder. Kini- nefreti çözecek bir iksir varsa o, şefkat; şiddeti, hiddeti düşmanlığı ters yüz edicek bir silah varsa o da yine şefkattir. Şefkat eden insan, ötelerin dilini kullanan ruhanilere eş bir gönül insanı ve cehennemler gibi köpüren öfkeleri söndürmede de manevi bir itfaiyecidir. O, şefkat lisanıyla konuşurken zulüm ve adavetin dili tutulur; yakıp yıkmaya kilitlenmiş ruhlarında eli kolu bağlanır… ve yolsuzlar yola gelir. (İnsanına göre değişir, siz ona merhametle yaklaştıkça o sizden faydalanmaya, sizin tutumunuzu kendi lehine çevirmeye çalışır. Kibirlenir kendini vazgeçilmez gibi görür. Nimetin, karşısındaki insanın yüreğindeki şefkat ve merhamet olduğunu algılayamaz. O, nimetin kendinde olduğunu düşünür ve kaybeder… benim fikrimdir.) Onunla yumuşayıp yola gelmeyenlerinde hakkından Allah gelir…

…. Bir parça zahmete katlanıp, susamış bir köpeğin susuzluğunu gideren ahlaksız bir kadının Cennet’e; aksine, evindeki kediyi aç bırakıp onun ölümüne sebebiyet veren bir tali’sizin de Cehennem’e Hazreti sadık u Masduk beyan ediyor…



Kitapta genel olarak ele alınan sistemde insanlar tarafından oluşturulan hatalara/yanlışlara sitem; çözüm yolları için de anektotlar var. Herkesin içinde biriktirdiği fakat; hep birlikte seslendiremediği/dillendiremediği yanlışlara isyan. Ortada bir çelişki yokmudur? Sistem yanlış, sistem hatalı, sistemi oluşturanlar huzursuz ve şikayetçi. Sistemin içindeyiz ve bireysel olarak yaptığımız bir çok şey birikince genel olan sorunlar meydana geliyor. Sonuç olarak sistemi oluşturan bizler bireyler, kendimizi hesaba çekiyormuyuz? Yanlışlarımızı görüp düzeltmek için çaba sarfediyormuyuz? Yoksa sadece bireyler çığlıklarını içine gömmeklemi yetiniyor? “Her doğru her yerde söylenmez” bazen çığlıkları bastırmak gerek derler. Katılmıyorum… Gerektiğinde yüksek sesle bağırmak Sükût’u çığlıklarla bozmak gerek…
Hepimize biçilmiş bir ömür, yazılmış bir kader, seçmemiz gereken yol ayrımları, içinde bulunmamız gereken ve parçası olduğumuz sebepler zinciri var. Hepsinden önemlisi uymamız gereken kurallar ve sonunda kazanmamız gereken bir sınav var. İşte burada akıl devreye giriyor…