99'da Van sınır karakolunda, karakol komutanı olan abimin konuyla ilgili bir yorumu oldu. Dedi ki araziye çıkıldığında, gece nöbette uyuyan asker olursa, tüm taburun hayatını riske attığı için ağır bir ceza verilirmiş. Abimin uyguladığı ceza, üzerine bir pet şişe su döküp askeri uyandırmakmış. Ki o soğukta askerin halini var sen düşün diyor.

Ceza acımasızca ama şart diyor. El bombasının pimini çekip 25-30 dk arası askere tutturma eğitimi de İzmir Foça dağ komando okulunda da kendisine verilmiş. Yani eğitimin bir parçası olarak. Hatta asker arkadaşlarından biri panikleyip hemen atınca oda hapsi cezasıyla cezalandırılmış. Şayet askerin elinde patlarsa da eğitim zahiyatı olarak kayıtlara geçiyormuş.

Sistem askeriyede böylesine acımasızca işlerken, konu gündeme gelmeseydi, bu eğitim zahiyatlarına muhtemelen bir yenisi daha eklenmiş olacaktı. Demek oluyor ki askeri sistemde bir sorun var.

Peki askerin direncinin bittiğini gören teğmende suç yok mu? Suçun zaten en büyüğü onda. Bir insan bu kadar acımasız olamaz. Teğmenin dağdaki teröristten bir farkı kalmamış. Peki şehit askerimizin hatası? Bence onun hatası da el bombasını elinden atmamasıdır. Ölüm yok ya bunun ucunda. Madem dayanamadın, arazidesin, at gitsin. Neden hem kendi canından oldun hemde arkadaşlarını canından ettin?