|
|
#1 |
|
Benliğimi esir etmiş rıhtımına Saniyelerle bordamı dövüyor zaman Hüzün; gönlümde solmayan çiçek... Ömür; menziller arası yolculuk... Âşinası olduğum kıyılardan ‘Rıhlet’ deyip kalbimi kovuyor zaman Saniyelerle bordamı dövüyor zaman Mazimde ateş, âtimde duman ‘An’la akrep olup ruhumu sokuyor zaman Yaprak dökümü: hicret... Gurup vakti: göç... Gizli bir dil gibi Hep aynı hitabeyi okuyor zaman Bir bilinmezlik tezgâhında Nakış nakış ömrümü dokuyor zaman Peşimde gezen gölge, kulaklarımda çınlayan ses Aynalarda ‘dur’ çekip boğazımı sıkıyor zaman İman; korkularıma liman... Uyku; beyhûde bir kaçış... Gizli kapılar bulup rüyalarıma Anahtar deliğinden bakıyor zaman Köprüsüz hayat ırmağında Ömür olup akıyor zaman Ömür olup akıyor zaman Ali Osman DÖNMEZ
|
|
|
|
|
|
|
| Sayfayı E-Mail olarak gönder |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| Seçenekler | |
| Stil | |
|
|