Malesef...malesef...

Istibdat adli siirinden.

Bilinen bir gercek...M. Akif cok siddetli bir Abdulhamid muhalifiydi.
Ittihati terakki macerasida bu yüzdendir diyebiliriz galiba.

Ayni durumu Bediüzzamanda da görebiliyoruz.
Yorum yapmaktan ziyade, böyle durumlardan ders cikarmamiz gerektigine inaniyorum...
Dava adamlari, Alimler ve önder kisiliklerde yanilabiliyormus...


Fakat herseye ragmen,
Akif ve Saidi Nursi hz.lerinin kiymeti gözümüzden düsemez...cünkü herkesi kendi konumunda degerlendirmek gerekir...hataydi, lakin hata yapmaktan önemlisi hatadan dönebilme erdemini göstermektir...ve bizim bildigimiz kadariyla bu iki büyük sahsiyette hatasini anlamistir.

Atatürk Samsun'a gitmeden önce, bir İngiliz rahip Atatürk ile görüşmek ister. Bu rahip aynı zamanda İngiliz sözcüsüdür. Görüşmede rahip Fru'nun Atatürk'ten tek bir isteği olur. Nedir biliyor musunuz?

İttihat ve terakki'nin vatan haini bir topluluk olduğunu tasdik etmesi ve bunu Osmanlı halkına benimsetilmesi. Sadece bunu ister. Atatürk ise bu isteği kabul etmez. Der ki; İttihat ve Terakki'nin çok büyük hataları var. Fakat yine de bu vatansever olmadıklarını göstermez.

Mehmet Akif'in ittihat ve terakki zihniyetinde olamayacağı belli. Fakat işgal döneminde yaşananları bizlerin eksiksiz bilemeyeceği de bir gerçek. Eğer o dönem için söylediği sözler varsa, bence günümüz tarihçilerine değil, Akif'e itibar etmek gerekir.

Esref kardesim,
Akif, Ittihat ve Terakki zihniyetinde olmaktan ziyade , Sultan 2. Abdulhamid muhalifiligi ile bilinir. Onun devrini " Devri Istibdat" olarak kendisi siirinde anlatir. Bu muhalif cephesinden olacakki kendini ittihati terakki saflarinda bulur...cünkü bu cemiyet Abdulhamid düsmanliginda en önde gelenidir ve Akif cemiyetin mesrutiyet ve hürriyet edebiyatini takdir eder...hatta Bediüzzaman bile ittihati terakkiyi baslarda takdir edici tutum icindedir. Fakat zamanla onlarla fikir birligi yapamayacagini anlar ve baska bir cemiyete gecer...
Nitekim , sultan 2. Abdulhamid tahttan indirilince ve yerine ittihatcilar devleti rezil duruma düsürünce, hem Akif hem digerleri onlarin ic yüzünü görmüs olur...

Akif'in muhalifligi isgal yillarinda degildir...
Bilakis Osmanli Hükümdari 2. Abdulhamid tahttaykendir..
Onun ne derece bir muhalif oldugu Istibdat adli siirinden bellidir.
BU tutumu asla tasvip edemem...velevki Akif bile olsa.
Lakin ben M. Akif'i her insan gibi hata yapabilen fakat hatalarindan kendine pay cikarabilen biri olarak gördügümden severim...bu vatan icin yaptiklarini takdir ederim...ama 2. Abdulhamid han'a yazdigi siirden ötürü herzaman " keske olmasaydi " demisimdir ve derim...
Bu sebepten dolayi bu noktada Akif'e itibar edemem.
Akif'in Sultan Abdulhamid icin "Düşürdün milletin en kahraman evladını ye’se,
Ne mel’unsun ki rahmetler okuttun ruh-i İblis’e.
"...söylediklerine katiyyen itibar edemem.

Günümüz tarihcileri Akif'i bu yönüyle onu yermek icin degil...gerceklere ayna utumak icin anlatirlar...