Bugün kimsesizliğimle
Yürüdüm durdum yağmurda
Ne şemsiye, ne etraf umurumda değildi hiçbir şey.
Ankara caddeleri gittikçe
Yabansıllaşıyor gönlümde.
Yürüyorum, atamıyorum tezatlığı üzerimden.
Hasret beni içiyor...
Sonbahar çocuklar gibi geliyor bana
Öyle masum, öyle içten.
Ankara da sonbaharı yaşamak
Nefes almak gibi birşey.
Böyle sonbahar görmedim önceleri
Böyle yalnız, böyle dopdolu değildi
Hiçbir bahar sonum.
Botanik Parkı
Yalnızlığı rüzgar gibi çarpıyordu yüzüme.
Çoraplarım ıslaktı,
Saçlarım ıslaktı,
Gözlerim ıslaktı
Sen sıcacıktın...
Soğudukça ben, sen devreye giriyordun
Kaostan alıp, çıkarıyordun beni.
Yeni bir kaosa giriyorduk.
Tıkanıyorum birden bire
Ankara tıkıyor beni
Ankara'nın sadece sonbaharını sevmiyorum.
Ankara yaşamım oldu benim.
Elimdekilerle yetinmesini biliyorum.
Yalnızlığımla, sonbaharla yağmurla yetiniyorum
Ama seninle yetinemiyorum
Hasret içiyor beni...
NURTEN ABLA