|
|
#10 | |
|
Alıntı:
Size sonucu söyleyeyim. Ülke öyle bir noktaya geldi ki Osmanlı'nın Türklüğü bile sorgulandı. Çünkü Türklük ülke bütünlüğünü bozucu unsur olarak göründü ve bu öyle abartıldı ki artık Tüklük aşağılanmaya başlandı. Osmanlı'da duraklama döneminde Türkler için nadan-Türk dendi. Yani kaba, cahil köylü Türk. Peki Ermeniler için ne deniyordu? Millet-i Sadıka. Ya Araplar için? Kavm-i Necip. padişah Beyazid'in bir şiirine bakın; Türkler ne anlar aşktan Adli/ Aşkın sırrını anlamaya epeyce akıl gerek Osmanlı saray şairi Nef'i'nin bir sözü; Allah, Türk'e irfan pınarını yasaklamıştır Kanuni döneminde katip olan hafız hamdi Çelebi; Sakın Türk'ü insan sanma Bir an bile olsa Türk'le birlikte olma Türk eline şeker alsa, o şeker zehir olur Türk'ün başını keserken sakın gam yeme Baban da olsa Türk'ü öldür Daha neler neler.. Biz başkaları rahat etsin diye Türklüğümüzü yok saymak bir yana ayaklar altına aldık. Peki sonuç ne oldu? Osmanlı buna rağmen milliyetçiliği durdurabildi mi? İsyan edenleri engelleyebildi mi? Hayır. Ülke dağıldı. Dağılmak bir yana Osmanlı Türklüğünden uzaklaşınca Osmanlıya sahip çıkıldı. hala da sahip çıkanlar var. Şu foruma bir bakın; http://kurdcu.10.forumer.com/viewtopic.php?t=257 Bu forumda hikaye yazmıyor. Yazılanların çoğu doğru. Bu ülke yok olma eşiğine geldiğinde anadolu insanına yöneldi. Aydınlarımız, 1850'lere kadar Türkleri hiç yazmazken neden 1910'larda birden bire divan edebiyatını herşeyi bırakıp anadolu insanına yöneldiler? Milli edebiyatı başlattılar? Çünkü zora düşen Osmanlı'ya kucak açan yine Türkler oldu. Anadolu insanı oldu. Boşuna demiyorlar tarih tekerrürden ibarettir diye. İnşAllah bu sefer dersimizi almışıszdır. Ama ben pek umut görmüyorum. Bizler tarihi çok çabuk unutan bir milletiz. |
||
|
|
|
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|