|
![]() |
#1 |
![]() ![]() Bazen öyle ağırlaşırkı insanın yüreği,öyle dolarki göz yaşları,ihtiyaç duyar insan CaNINN diğer yarısına ama o kadar uzaklardadırki mecbursundur YALNZLlĞA...
![]() |
|
![]() |
![]() |
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
![]() |
#2 |
![]() ![]() (hüzün) hayatın hayatımın içinden sokulup alınalıberi... değişti... baskalastı her zerre sanki... heceler ... heceler kendini huzne gelin etti... leylime kara dustu bilesin Hasret(l)im... Bilesin huzne calıyor ardından herseyin rengi... (hasret) Şimdi zaman haziranın bağrında;kendine dusman... hasretim azmıs gibi hasretler calıyorum bir de gurbet kuslarının kanatlarından... çoğaltıyorum hasretini,çoğalıyorum sana;senin hasretinde an be an... hayaller biriktiyorum yasanmamıslıklardan, yasama sığdıramadıklarımızdan... ve feryatlar... feryatlar dinliyorum, prangalı ve hapislik ve mecburi sususlardan... (biz ve düş) Biz... iki farklı zamana dusen iki ayrı ömrun emanetcisiyiz... baska renkleri sıyırmısız zamandan gecen her saniyeyi aklastırıp saçlarımıza dusurmek olmus nasibimiz... her tel akın sinesine bir ömurluk dusler yuklemişiz... Bir dusun uğruna omrumuzden vazgecmişiz... ufkumuzda tullenen her düşe birbirimizin adını vermişiz... ve beklememişiz kimseden anlamasını... yurekce konusmalarımızı Rahmandan baskasına dinletmemişiz. Vuslatın esiğinde binbir umutla beklemişiz ... beklemişiz de ömrumuze yazılan hasretten bir adım oteye gidememişiz... sızı dusmus yureklerimize belki; belki tıkanmıs nefesimiz. Ama biz... biz vuslata yasaklı olusumuza da hamdetmeyi bilmişiz. Avuclarımıza duslerimizi kondurup; arsa yukseltmişiz... Dua demişiz dusumuze; duamızı da dusumuzu de bir etmişiz... (...) Ey DERDİM... Yureğime fer bilip, yureğinde dinlendiğim... Senden değil gidişim, sen değilsin omrunden gittiğim bilesin... sadece yakısmadı bu dus bu zamana, dusumuzu bu dunyayla kirletmeyelim... |
|
![]() |
![]() |
![]() |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|